sztuki Artura Żmijewskiego jest kruchość ludzkiej egzystencji - mówi Grzegorz Borkowski, redaktor naczelny magazynu o sztuce "Obieg" i kurator wystawy "Oko za oko" w 1998 roku. To kruchość w znaczeniu fizycznym, biologicznym, kiedy Żmijewski pokazuje ból, kalectwo, cienką granicę, jaka dzieli nasze ciała od katastrofy. Ale także kruchość norm społecznych, którą ujawnia w pracach poświęconych opresji, przemocy, złu, pamięci i wykluczeniu. <br><br>W 1997 roku zorganizował wystawę pod hasłem "Parteitag". Zaprosił zaprzyjaźnionych artystów i zaproponował, by spojrzeli na rzeczywistość z punktu widzenia zła. - Przy formułowaniu ocen etycznych nie wystarczy występować tylko z pozycji ofiary. Taka jednostronna postawa jest dla mnie podejrzana. Trzeba także