należy, że zarówno sam kenion jak i równina powstały na skutek działalności prądów zawiesinowych w plejstocenie, kiedy to z obszaru Północnej Ameryki znoszone były do Atlantyku ogromne ilości piasku i żwiru.<br> W r. 1949 odkryto, a w 1952 dokładnie przebadano jeden z największych kenionów - środkowoatlantycki. Zaczyna się on nie u ujścia rzeki tylko na dnie otwartego oceanu pomiędzy Islandią i Grenlandią i leży na głębokościach od 3,7-6,5 km. Jego głębokość wynosi 45-182 m. Dno zawiera piasek i, być może, żwir. Przypuszcza się, że kenion ten wyerodowały okresowe prądy zawiesinowe słonych i zimnych wód, spływających ze skutej lodem