protestu, którego jądrem jest metafizyczne rozstrzygnięcie, podjęte w takim lub innym kierunku. Sprawami tymi będziemy się musieli pokrótce zająć.<br>Fenomen aktywnego pustoszenia jest z góry zadany i nie jest też ufundowany na jakimś bardziej podstawowym przeżyciu. Na nim dopiero mogą się nadbudowywać przeżycia reaktywne, będące spontaniczną odpowiedzią świadomości na fakt umierania. Przeżycia te są dwojakiego rodzaju: odpowiedzią na umieranie jest trwoga i męstwo, rozpacz i nadzieja, samotność i poszukiwanie komunii z drugim. Poprzez nie odsłania się do końca ambiwalentny charakter śmierci. Śmierć jest możliwością niemożliwości, a umieranie utajoną walką. Ale nie to wysuwa się na pierwszy plan.<br>W przytoczonym wyżej tekście