góry przekonany, że ktokolwiek podejmuje jakąkolwiek krytykę liberalizmu radykalnego, jest właściwie skazany na intelektualne uzależnienie od para-faszystowskich tendencji.<br>Tak nerwowa obrona liberalizmu budzi podejrzenia, które krótko można opisać jako defensywną absolutyzację demokracji liberalnej. Niebezpieczeństwo związane z taką postawą nie polega nawet na jej intelektualnym ograniczeniu, ale na tym, że uniemożliwia ona dostrzeganie zagrożeń i reagowanie na nowe odmiany dawnych sporów. Dobry zwłaszcza jest tu przykład reakcji na zmienioną sytuację po 1989 roku. Od państw, które dopiero wychodzą z czasów zniewolenia, oczekuje się nie tylko utworzenia instytucji demokratycznych, ale także społeczeństwa obywatelskiego. Zaskoczenie budzi fakt, że społeczeństwo obywatelskie nie wytwarza liberalnej