filiżankami neski do pokoju łajdackiej pamięci mego ojca, gdzie Basia czekała na nas siedząc przy stoliku; blat ukrywał uschniętą nóżkę. "Podobały ci się serwisy?" - zapytał Henio, "to kwiaty z porcelany" - odpowiedziała, podszedłem do półki i wybrawszy komplet Swansea postawiłem przed dziewczyną "dla pani" - powiedziałem krótko, Basia zaczęła się wymawiać z uroczą ceremonialnością prowincjuszki, dopiero kiedy oświadczyłem "nie chcę o niczym słyszeć, to już jest pani własność" - ruchem małej dziewczynki obejmującej lalkę przysunęła bliżej siebie skorupy i powiedziała cicho "dziękuję". I niespodziewanie dla mnie zaczęła opowiadać, jak sobie wyobraża urządzenie mieszkania "u nas trzeba wiele zmienić, jak Henryś dostanie premię, kupimy stare