i kolaboranci z czasów okupacji. To robota Adlera. Rozpoznałam w nim dawnego gestapowca. Chciał mnie za to otruć. Stale mi podsuwa zatrute pigułki. Ale ja udaję tylko, że je połykam. Wszystko wyrzucam! Wyrzucam! Wyrzucam!<br>Była tak wzburzona swymi urojeniami, że mówiła coraz szybciej i coraz bardziej niedorzecznie. Starałem się ją uspokoić, a w końcu, aby jej dłużej nie drażnić rozmową, wyszedłem i wróciłem do swego apartamentu.<br>Analizowałem dokładnie opowiadanie nieszczęsnej schizofreniczki i układałem w myśli plan najwłaściwszej metody leczenia.<br>Odwiedzałem ją odtąd codziennie. Przy pomocy wielu podstępnych pytań i zabiegów zdołałem stopniowo wydobyć od niej to, co było mi potrzebne do