dzieci niż młodzież.<br><br>&lt;tit1&gt;O zabijaniu wiem z gier&lt;/&gt;<br>Podobnie samotni są bohaterowie gier komputerowych, z którymi utożsamiają się gracze <br>Samotny na kosmicznym statku Obcych. Samotny w obcym mieście, opanowanym przez terrorystów. I podobnie jak Linda-Maurer umiejący zabijać (&lt;q&gt;"Co ty, kurwa, wiesz o zabijaniu?"&lt;/&gt;. No wszystko, właśnie z gier).<br>Stopień utożsamiania się z grą jest jednak trochę za mały, aby mówić o bohaterze - wzorcu dla młodzieży. Zarazem gry na ogół uczą, że miasto-państwo, w którym żyjemy, to dżungla, której należy stawić czoło i chwytać się wszystkich sposobów, by przeżyć.<br>Nawet jeśli młodzi ludzie nie przyznają się, że Wołodyjowskiego zastąpił im