wątrobie oraz mniej intensywnie w gruczole krokowym, pęcherzykach nasiennych, skórze, mięśniach oraz w obszarze podwzgórza.<br>Z klinicznego punktu widzenia duże znaczenie ma oznaczanie metabolitów androgenów w moczu za pomocą reakcji Zimmermana jako tzw. 17-ketosteroidów (17-KS), czyli związków zawierających 19 atomów węgla z grupą ketonową C-17. Dość powszechnie utrzymuje się podział 17-KS na 2 grupy: 1) 11-oksy-17-KS powstają w metabolizmie androgenów wyłącznie nadnerczowych (adrenosteronu, 11b-hydroksyandrostendionu) oraz przemian kortyzolu w wątrobie, 2) 11-deoksy-17-KS wywodzą się z androgenów nadnerczowych oraz gonadowych (testosteron, androstendion, DHA, 17a-hydroksyprogesteron, 11-deoksykortyzol). Oznaczanie 17-KS nie dostarcza informacji