Ale i tak nie mógł prawie nigdy wysłuchać <br>odpowiedzi, gdyż zawsze dzwonił telefon i jakaś pacjentka <br>lub pacjent chcieli go o coś zapytać. <br><br> W dzień wyjazdu mamy, gdy wróciliśmy <br>razem z dworca, ojciec wszedł wbrew swemu zwyczajowi do mego <br>pokoju, usiadł przy stole i posadził mnie na kolanach. <br>Siedzieliśmy tam w milczeniu długą chwilę. Przez <br>całą drogę (zdaje mi się, że pierwszy raz w życiu <br>szłam tak sama z ojcem przez ulicę) nie zamieniliśmy <br>ze sobą ani słowa. Czułam tylko, że ojciec ściska <br>coraz mocniej moją rękę, i widziałam, jak plecy <br>jego garbią się coraz więcej, a krok staje się dziwnie <br>zmęczony