zapewne litów i zdeklasowanych frilingów osiadłych na cudzej ziemi. Karol Wielki uznał widocznie, że nie wystarczy pozostawić chłopskich przestępstw przeciwko panom zwyczajowemu biegowi wróżdy, zemsty i okupu. W oczach Franków, którzy narzucali pokonanym Sasom nową wiarę i nowy ład, targnięcie się na własnego pana lub panią było zbrodnią tak wielkiej wagi, że należało zastosować wobec sprawców najbardziej drakoński środek państwowej represji, podobnie jak za zabójstwo biskupa lub za knowania przeciwko królowi. Zdobywcy starali się umocnić wśród pokonanych struktury władztwa i stawali po stronie możnych przeciwko maluczkim.<br> Relacje karolińskich roczników o zmiennych kolejach wojen z Sasami pozwalają przyjrzeć się organizacji politycznego i