w ewolucji <br>dominację nad przednimi (m.in. najstarszy plezjozaur Claudiosaurus). W miarę ewolucji większe i ważniejsze stawały się kończyny przednie. To wynik ich dogodniejszego położenia, blisko środka ciężkości, w którym lepiej odgrywały rolę stabilizatorów. U tych czworonogów, które pływając posiłkowały się <br>ogonem, tylne kończyny zmniejszały się (ichtiozaury) lub całkiem zanikały (walenie, syreny). W innych grupach ogon zatracił funkcje napędowe, które przejęte zostały przez kończyny. Formował się sposób pływania nazywany podwodnym lotem (plakodonty, plezjozaury, żółwie). Jedynie drobnych przekształceń wymagały skrzydła ptaków morskich, by wykorzystać je do lotu w wodnym, a nie powietrznym środowisku (pingwiny).<br>Protorosaurus z permskiego łupku miedzionośnego (ryc. 10.6A