się do roboty. Zmęczony był i słaby - wszystkie kości bardzo go bolały; bić się - to królewskie zadanie, ale kopać - to każdy inny lepiej zrobi od niego.<br>A tu przychodzi rozkaz za rozkazem, żeby się śpieszyć, bo nieprzyjaciel się zbliża. Już nawet słychać było z daleka strzały armatnie.<br>Aż tu raz wali samochodem pułkownik saperów, krzyczy, pięści zacisnął, grozi, że rozstrzela tych, którzy źle kopią.<br>- Jutro ma być bitwa, a oni nic nie robią.<br>- A ci dwaj po co tu?! - krzyknął w ostatniej złości. - Co to za Waligóra i Wyrwidąb?<br> &lt;page nr=46&gt; I mogła się cała złość pułkownika saperów skrupić na dwóch ochotników, na