wzgórza, Szerszenie przedarli się przez czerwońców, a Biały Pazur wbił sobie szpony w czaszkę.<br>*<br>Najdłużej stawiali opór ci, po których najmniej się tego spodziewano - pospolitacy. Na przeciwnym skrzydle dawno załamał się szyk rodowych. W centrum padli już wszyscy czerwońcy, a gwardziści przekroczyli linię krzyży. Zaś na prawym skrzydle wciąż trwała walka. Pospolitacy nie osiągnęli przewagi, ale sami też nie ustępowali pola. Lecz nie mogli przeważyć losów bitwy. Gdy zobaczyli, jak chwieją się i łamią doborowe powstańcze seciny, jak Szerszenie zdobywają wzgórze, jak ginie Biały Pazur, również rozpoczęli odwrót. Sokół i Olzyn nie rozsyłali już gońców. Sami biegali wzdłuż szeregów, tuż za