przykładami na jeszcze większe zdzierstwo i interesowność krasnoludów, ale Zoltan i Percival zagłuszyli go, jednocześnie i donośnie imitując wargami przeciągłe odgłosy towarzyszące pierdzeniu, co u obu ras uznawane było za wyraz lekceważenia argumentów adwersarza w dyspucie. Kres kłótni położyło nagłe pojawienie się grupki chłopów prowadzonych przez znanego już im łowcę wampirów, starca w filcowej czapce. <br>- My względem Chodaka - powiedział jeden z wieśniaków.<br>- Nie kupujemy - warknęli unisono krasnolud i gnom.<br>- Idzie o tego, któremuście łeb rozbili - wyjaśnił prędko drugi chłop. - My jego żenić zamyślaliśmy. <br>- Nie mam nic przeciwko temu - powiedział gniewnie Zoltan. - Wszystkiego mu życzę dobrego na nowej drodze życia. Zdrowia, szczęścia