nazywamy część widma od 4000 do 1850 A. Wspólną cechę obu tych dziedzin stanowi to, że nader łatwo mogą być fotografowane; okoliczność ta sprawiła niewątpliwie, że badania naukowe w części widzialnej i bliskim ultrafiolecie były i są najliczniejsze, a pomiary - najdokładniejsze. Poszukiwania w tych dwu dziedzinach doprowadziły do wykrycia seryj widmowych, które stanowią punkt wyjścia dla badań nad strukturą i mechaniką atomów.<br>&lt;gap&gt;<br>Aby otrzymać zdjęcie fotograficzne widma, uciekamy się do spektrografu, który różni się od spektroskopu tem tylko, że lunetę zastępuje się kamerą fotograficzną (fig. i-sza). Objektyw kamery rzuca obraz widma na kliszę, która nie różni się od klisz zwykle