uśmiechał się! Patrzył wprost w judaszowe oko Zygmunta. Wybrzuszona postać z błyszczącymi oczami i uśmiechem - ironicznym, dwuznacznym. Północny na pewno wiedział, że Zygmunt jest w domu, że stoi teraz przed nim oddzielony drzwiami, nasłuchuje, udając nieobecność demonstrowaną ciszą. Otworzyć? Nie, nie, broń Boże! Żeby znowu się zaczęło? Nie chciał już więcej tego przechodzić. Co by zrobił prawdziwy mężczyzna w takiej sytuacji? Prawdziwy mężczyzna otworzyłby drzwi i dał po gębie. Ale Zygmunt nie czuł się prawdziwym mężczyzną, Północny był od niego silniejszy i prawo pięści niczego by nie rozwiązało, raz już to przerabiał. Poza tym, czy w ogóle możliwe jest danie Szatanowi