że można by im strzelać z armaty nad uchem. Szarpano ich za akselbanty u galowych mundurów i na łby wylewano kubły zimnej wody. Ale już płonął hotel Angleterre. <br>W rozgrzanym do czerwoności powietrzu otworzyły się zamki słynnych piętnastu waliz Natalie Zugoff, ciężkich jak głazy. Wysypały się z nich listy od wielbicieli. Na rozerwanych kopertach zielony albo brązowy Mikołaj, Wilhelm i Franciszek Józef opierali się orderami o pożółkły brzeg pocztowej marki. Nic prócz orderów nie mieli, nawet spodni i butów. Listy musiały kiedyś zamoknąć, bo atrament był rozmazany, pismo nieczytelne. Potoki słów, rzucanych na papier szczodrze, nie niosły już żadnej treści. Przemówiły