takim układzie trzynukleonowym będą sumą oddziaływań między parami nukleonów 1-2, 2-3 i 3-1. Innymi słowy uważamy, że wprowadzenie trzeciego nukleonu nie modyfikuje oddziaływań między dwoma pierwotnymi nukleonami, że nie ma siły trzyciałowej, która zależałaby jednocześnie od wszystkich trzech nukleonów. Obraz ten się zmieni przez uwzględnienie możliwości chwytania wirtualnego mezonu z powstaniem stanu wzbudzonego nukleonu. Przecież na przykład pierwszy nukleon może przekazywać pion drugiemu nukleonowi, przy czym zamieni się on na wzbudzony nukleon , a ten rozpadając się przekaże z kolei mezon trzeciemu nukleonowi (rys. 4.18a). W dalszym ciągu mamy tu zasadniczo oddziaływania dwuciałowe tylko z cząstką w pośrednim