szczególnie teatru jako sztuki o najliczniejszych odbiorcach. To pomaga też pojąć przyczyny braku w ówczesnej niemieckiej literaturze dzieł, które by realizowały model "dramatu romantycznego" - autorzy dbali głównie o powodzenie sztuk, a teoretycy też nieco inaczej ustawiali hierarchię wartości. Z arcydzieł tamtego czasu pozostał Książę Homburgu Kleista - romantyczny czy nie, był witany z zachwytem. Także przez Tiecka - nowej inscenizacji Księcia w królewskim teatrze drezdeńskim (którego był doradcą literackim), poświęcił pierwsze dwie rozprawy w Blätter, określał go jako "cudowny dramat", piękną sztukę historyczną, w której głęboko ludzki lęk przed śmiercią przechodzi w zachowania przesycone odwagą i szlachetnością.<br>W Anglii niewspółmiernie wcześnie pojawiły się