ludowa, pod koniec lat 70. coraz wyraźniej dawał się odczuć powszechny brak wszystkiego. Sytuację pogorszyła podwyżka (zwana <orig>"wałęsówką"</>), wypłacona po zawarciu porozumień gdańskich. Było tak źle, że sama ludność zaczęła się domagać reglamentacji sprzedaży. Końcówka roku osiemdziesiątego była okresem dzikiej reglamentacji. "Kupony" upoważniające do zakupu mięsa, wędlin i masła emitowały władze wojewódzkie. Rosnącego znaczenia nabierała sprzedaż poprzez zakładowe bufety, wspomagane przez związki zawodowe zajmujące się kolportażem ziemniaków, cebuli, musztardy i <orig>szkartów</> (<orig>"szkarty"</> były to odpady papierosowe, na przykład nie pocięty papieros "Carmen" o długości półtora metra; zakłady produkujące atrakcyjne towary mogły je wymienić na <orig>szkarty</> w wytwórni w Radomiu, Krakowie czy