dalszą rejestrację wynaturzeń stanu wojennego już tylko we własnym imieniu (w dużej części dotyczą one osobistego doświadczenia nękania i prześladowania przez Służbę Bezpieczeństwa), nasila się w Dwóch dniach z Aniołem, kulminuje w tomie Karnawał i post i wreszcie staje się zwykłym atrybutem kogoś, kto opisuje ludzi, których poznał jako pisarz właśnie, oraz miejsca, które były terenami jego literackich eskapad.<br> Autotematyzm wziął się z potrzeby zrozumienia, a może i usprawiedliwienia, epizodu, jakim w końcu był Raport o stanie wojennym.<br> Najpierw pisarz zdawał się widzieć w nim naturalną konsekwencję swojej twórczości; przekonywał siebie i czytelnika, że sprawozdawczość jest jakimś koniecznym atrybutem pisarza trudzącego