Szansa, którą daje "świat posthistoryczny", wynika z różnicy między przestrzenią, jaką zawiadują reguły fabulacji, a światem rządzonym przez prawa ruchu, przyspieszenia i katastrofy; między istnieniem określonym jako "przesuwanie się [...] ze znaku na znak" (27) a iluzją samouobecnienia się przez (rewolucyjny) czyn; między dziejami przygód a procesem dziejowym; między nie-historią włóczęgi po pustyni ("krainie kaktusowej", "wydrążonej dolinie") a ruchem prostoliniowym jednostajnie przyspieszonym, metropolitalną historią kolejno następujących Imperiów.<br><br>3.<br>Bohaterowie-marionetki Bieleckiego często są świadomi owej "dziury", "pustki" czy "wydrążenia". Główna persona opowiadania Z kołysanką do nieba, Lora, postać z zapomnianej baśni, lub/i porzucona wśród rupieci, zamknięta w szafie lalka, rozumie