duchowej drugiej strony; nie dzielimy w duchu miłości codziennych obowiązków domowych i kłopotów; w rozmowach i dyskusji ulegamy irytacji, podnosimy głos, używamy poniżających epitetów; zamykamy się w tajemniczym milczeniu, nadąsaniu; po konfliktach nosimy gniew i urazę; odrzucamy gesty pojednania; za wszelką cenę dążymy do wykazania własnej racji; ranimy miłość własną współmałżonka; stwarzamy klimat napięć i niepokoju w domu; widzimy winę tylko drugiej strony; cieszymy się z niepowodzeń współmałżonka; nie interesujemy się pracą i sukcesami współmałżonka; nie znajdujemy dla niego słowa uznania i pochwały za wkład pracy i sukcesy; podkreślamy swoją wyższość; rzadko używamy słów: proszę, dziękuję, przepraszam; nie dbamy o wspólne