się rozgląda,<br>a w lustrze lśniących jego źrenic<br>świat powstający się przegląda<br>i tysiącami barw się mieni.<br>I oto czujne oko węża<br>odbija szczyt wyniosłej skały,<br>gdzie bujne sploty swe rozpręża,<br>jak on, bliźniaczy gad wspaniały.<br>I spotykają się ich oczy,<br>jak z taflą wody nieba błękit<br>i rozbrzmiewają we wszechświecie<br>pierwsze miłosnej pieśni dźwięki.<br>I oto nagle on - doliną -<br>przez bujną zieleń trawy młodej,<br>a ona - z góry - w skrętach płynąc,<br>na pierwsze w świecie płyną gody.<br>A kiedy mija czas parzenia,<br>znów do legowisk swych wracają,<br>a ona w głębi mrocznych pieczar<br>składa cudowne Życia Jajo.<br><br>Ixtlipuxtl przerwał tu