pomoc do GOPR, polecając im obu wyciągnięcie nie dającego znaku życia Witolda. Nie potrafili jednak tego wykonać.<br>Nie dokonali tego nawet ratownicy. Mimo ponawianych prób nie wydostano grotołaza ze studni. Posłużę się teraz "Księgą wypraw", która tak opisuje to, co działo się później: Wobec absolutnej pewności, że nie żyje, a wszelkie próby zjazdu stwarzały ryzyko odcięcia wyprawy od powierzchni (woda stale przybierała) postanowiono w porozumieniu z powierzchnią - zostawić zwłoki, a wyprowadzić na powierzchnię żywych, którym groziło dalsze wyczerpanie.<br>Chcę tu z całą odpowiedzialnością stwierdzić, że nikomu z nas nie przyszło wtedy do głowy krytykowanie tej decyzji. Wydawała się nam jedyna. Tak