nonsensu bajki, jest jakaś kulminacja czynności najbardziej karkołomnych, choć zupełnie bezproduktywnych, ale są w nim także wielorakie impulsy plastyczne, motoryczne i muzyczne. Trzeba umieć je odszukać. <br>Tadeusz Peiper w książce pt. "Tędy" pisał, że cyrkowy ruch kolisty staje się źródłem nowych i bardzo silnych emocji. Doznajemy ich np. na polu wyścigowym, albo w kinie w obserwacji jakiegoś pościgu na ekranie. Ale najintensywniej doświadczamy tego w cyrku z końmi na arenie. Ruch ten - cytuję Peipera - przedłuża ten sam kierunek i to samo tempo w rozmiarach nieznanych nam z żadnego innego teatru. A że budowa i rytmika utworów, oparta na &lt;orig&gt;periodyzmie&lt;/orig&gt; nadaje linii