rockowa. Przedstawiana jako ekspresja niepokorna, całkowicie spontaniczna i gotowa ruszyć z posad bryłę świata. Dokładnie w ten sposób pokazano w filmie występ Jimiego Hendriksa z jego zrewoltowaną wersją hymnu amerykańskiego. Odpowiednie wrażenie robił też zbiorowy portret publiczności: trochę szalonej, trochę egzotycznej, ale w sumie łagodnej. Tym łatwiej było o taki wydźwięk, że trwała przecież jeszcze epopeja hipisowskiej kontrkultury.<br><br>Ów wzorzec okazał się atrakcyjny także dla polskich autorów, którzy starali się uwiecznić na filmowych taśmach nasz rodzimy boom rockowy lat 80. Takie filmy jak "Koncert" Michała Tarkowskiego, "Fala" Piotra Łazarkiewicza czy wyprodukowana przez BBC "Moja krew, twoja krew" Andrzeja Kostenki ujmowały fenomen