złośliwy przypadek. Ludzie przestali się uśmiechać, stali się czujni, niespokojni, wpatrywali się w niebo, oczekując kolejnego nalotu... Spoglądali w jasny, wysłoneczniony, wysoki błękit z nieufnością i lękiem, jakby nagle zostali oszukani. Nienawidzili i bali się tego nieba. Jeszcze niedawno frunęły tędy bociany, czaple, żurawie. Klucze ptaków ciągnęły na południe wzdłuż wyjątkowo płytkiej tego lata Wisły, opadając niekiedy na rozległe, piaszczyste łachy.<br>Ludzie, którzy dotychczas spodziewali się na niebie tylko ptaków, nagle zobaczyli czarne samoloty z krzyżami na skrzydłach, zrzucające bomby, plujące ogniem, przerażające wyciem, niosące śmierć.<br>Niebo przestało już być własnością żurawi, a stało się złowieszczym żywiołem ludzi. Poprzednie czyste, jasne