pojawia się przekonanie, często w podtekstach, a niekiedy formułowane expressis verbis, że kategoria wyrazu nie stosuje się do utworów mających spełniać wymagania i oczekiwania masowej publiczności. Władysław Jabłonowski ostro krytykując to, co nazywał "literaturą łatwą", stwierdzał, że krytyka ma "prawo i obowiązek wymagać, <hi rend="spaced">by każdy był sobą</>". Autor, który nie wykracza poza obowiązujące konwencje, pragnie żyć w zgodzie z przeciętną publicznością, i zadowala się tym, co mierne, oczywiście, sobą być nie może. I tutaj, właśnie w tym negatywnym kontekście, ujawnia się jeszcze jedna strona młodopolskiej estetyki ekspresyjnej: ekspresywizm był nie tylko koncepcją dotyczącą znaczeń i sytuacji dzieła sztuki, był także podstawą