skały. Ma to sens tylko wtedy, gdy cała zawartość obydwu izotopów jest wyłącznie skutkiem rozpadu, tzn. pierwotnie występował jedynie izotop radioaktywny i ani on, ani produkt jego rozpadu nie był do skały później doprowadzany, ani też z niej odprowadzany. Do oceny wieku mogą więc być wykorzystane tylko te minerały, które wykrystalizowały w momencie powstania skały.<br>Wyklucza to większość skał osadowych, których składniki przechodziły długą drogę, zanim zostały uwięzione w skale. Dobrymi podstawami datowań są natomiast skały wulkaniczne. Oznacza się w nich udział poszczególnych izotopów za pomocą odpowiednio czułego spektrografu masowego. Wykorzystuje się też analizy defektów w kryształach indukowanych przez rozpady.<br>Istotne