na placówkę.<br>Olo spojrzał nagle w twarz kolegi. Tamten wzruszył ramionami.<br>&lt;page nr=345&gt; - Albo ja wiem?...<br>- Krowy, granatniki... - bąknął Olo.<br>- A swoją drogą to tyś niepotrzebnie opowiadał o tym Powstańczym Porozumieniu Demokratycznym, co za porozumienie z Lublinem...<br>- Nie wymyślaj, tu nie miejsce na sensacyjną literaturę - bąknął Olo broniąc się przed jakimś nie wymówionym przez kolegę fantastycznym podejrzeniem. - Nie wymyślaj! - powtórzył z jakimś niewytłumaczonym gniewem.<br>Jerzy milczał. Odwrócił wzrok. Końcem buta szturchał miarowo jakąś cegłę. Olo zdecydowanym ruchem sięgnął do czoła, dotknął bandaża, wzruszył ramionami i odszedł bez słowa:<br>Nie zauważył, kiedy znalazł się na ulicy. Wątlutka, wyszczerbiona barykada osłaniała przejście od strony groźnego