nieudolną pracę nauczycielki. Wychowawczyni była zdziwiona wieloma uwagami i naganami wpisanymi w dzienniku, bo dzieci były grzeczne na innych lekcjach. Ta sama zaś pani Zenobia nie miała żadnych kłopotów z pracą w innych klasach. Nikt w szkole nie poradził sobie z tym problemem, przecież problem miała właściwie sama Zenobia. Wiosną wymogła jeszcze zamianę klas z koleżanką. W czerwcu sama odeszła z tej szkoły. Uczniowie tej klasy nie byli pozbawionymi inteligencji, wręcz przeciwnie. Wysilili cały rozum, aby dokuczać jednej, wybranej osobie i wyeliminować ją ze swego otoczenia i to oni odnieśli sukces. Nie byli poddani osądowi społecznemu za swój postępek. Pozostali bezkarni