zainteresowało, "cieszę się, że pomalowali mu wóz", "cieszy się pani?", "a tak - odpowiedziała rezolutnie - Henryś tak dba o samochód, jakby to był ktoś żywy, czyści go specjalnymi płynami, godzinami poleruje, jak dzieci dotykają karoserii, to tak się gniewa, że jej..." Ta zazdrość o fiata przekonała mnie ostatecznie, że tylko wspólnictwo wynikłe z przynależności do tej samej grupy, do grupy chorych i kalek, może przetrwać; fizycznie trudno byłoby mi z inżynierem rywalizować, poza tym miałem na to za mało czasu. Padłem na podłogę uderzając o nią kilkakrotnie głową, dywan zamortyzował uderzenie, wstrzymałem się od wypuszczenia na podbródek nitki śliny, gdyż wiedziałem, że