on narzeka,<br>Niech z flaszy mi do kaszy<br>Naleje szklankę mleka!"<br><br>Wzdychała Wielka Rada:<br>"Jadamy niczym chłopi,<br>Bo państwem naszym włada<br>&lt;orig&gt;Kaszojad&lt;/&gt; i &lt;orig&gt;Mlekopij&lt;/&gt;.<br><br>Codziennie nam na tacy<br>Podają miskę kaszy -<br>Tak mogą jeść biedacy<br>Z suteren lub z poddaszy,<br><br>Lecz my, Królewska Rada,<br>Narodu straż najstarsza,<br>Nam nawet nie wypada,<br>By kiszki grały marsza!"<br><br>A król wciąż rósł i mężniał,<br>Był coraz zdrowszy z wiekiem,<br>I mężniał, i potężniał<br>Jadając kaszę z mlekiem.<br><br>Lecz nie był zawadiaką<br>I nienawidził wojen,<br>A miał zasadę taką:<br>Co twoje, to nie moje.<br><br>Wróg trzymał się daleko,<br>Bo wroga król odstraszył.<br>A ty czy