spoglądał uważnie na opowiadającego, na jego bladą twarz, na zapadnięte policzki. Pokiwał głową: <br>- Obawiam się, że nie dasz sobie rady. Co zrobisz, jak wilki napadną stado? <br>- Oo, starczy mi siły, by je odegnać! - zapewnił gorąco Gustaw.<br>Omówili z sołtysem warunki i Gustaw pozostał we wsi. <br><br>Już następnego ranka nowy pasterz wypędzał stado gromadzkie na polanę leśną. W drodze wiodącej na pastwisko przyłączyła się do trzody jakaś osobliwa krowa. Sierść miała gładką i białą jak śnieg. Koniec ogona i racice lśniąco czarne. Oczy zwierzęcia płonęły jak dwa węgle drzewne, a rogi błyszczały jak szczere złoto. Gustaw początkowo sądził, że ta nadzwyczajna krowa