epistola ad eandem - drugi list do tejże). Istotnie są to listy, na ogół długie, szczegółowe, rozgadane, pełne nieraz rzeczowych informacji i zaleceń, na które by było miejsce w potocznej korespondencji. Talent Anonima niewielki; pomysł przewierszowania korespondencji, jeśli nawet pretensjonalny, jest niemniej charakterystycznym objawem obyczaju epoki: widać rym i średniówka przydawały wypowiedzi elegancji. Nie tylko zresztą rym. Anonim - jak się rzekło - znał literaturę francuską i za jej chyba pośrednictwem poezję petrarkistów. Właśnie - petrarkistów raczej niż samego Petrarki. Wypracowane przez naśladowców Petrarki skonwencjonalizowane niebawem figury poetyckie inkrustują tekst Anonima. Inkrustują, bo tkwią jako ozdobniki w użytkowym materiale korespondencji:<br><br>&lt;q&gt;Rozdzielmyż ten to pożar nasz