Nie chcąc psuć sobie przyjemnego wypoczynku pod Neapolem, gdzie rozłożył się obozem, wysłał przeciw buntownikom dwa tysiące legionistów pod wodzą swego legata, Furiusa. Żołnierze Furiusa - w przeciwieństwie do reszty legionu Waryniusza, który składał się w większości z młodych, dopiero co do wojska powołanych chłopców - byli to weterani wojen hiszpańskich, żołnierze wypróbowani, niezawodni w natarciu.<br>Czterdziestoletni, silnej budowy, o posiwiałych skroniach eques romanus, legat Furius był znakomitym dowódcą. Z niejednej ciężkiej opresji potrafił wyprowadzić swoich wiernych legionistów. Był bezwzględny w walce. Nie cenił swego życia, ale też nie popuszczał cugli żołnierzom. I może dlatego zawsze zwyciężał. Sławę Rzymu niósł na ostrzu swego