sensie sprawiedliwego) podziału. Rozwiązaniem dla najprostszego przypadku (m = 2) jest znana powszechnie procedura streszczająca się w regule: "jeden dzieli, drugi wybiera". Uogólnienie na dowolne m pochodzi od B. Knastera i S. Banacha. W przypadku, gdy mamy do czynienia ze zbiorem przedmiotów niepodzielnych, sugeruje się wprowadzenie ocen pieniężnych i wypłatę odpowiednich wyrównań (dodatnich lub ujemnych).<br> Sprawiedliwość podziału pojmuje się tu, jak widać, egalitarystycznie - jako przyznanie wszystkim uczestnikom podziału takiej samej części. Do sformułowania tego egalitaryzmu niepotrzebne jest pojęcie prawdopodobieństwa, z uwagi na ciągłość dzielonego dobra. I chodzi o stworzenie takiego mechanizmu społecznego, który by "automatycznie" realizował egalitaryzm - przy założeniu ściśle egoistycznej motywacji