w Paryżu Wilhelma Tella Rossiniego, inscenizowano dzieła Davida Aubera, J. Halevy'ego, oraz osiadłego w Paryżu kompozytora niemieckiego Giacomo Meyerbeera. Ich opery wprowadzały ludowe wątki i motywy muzyczne, a wielkie arie ulegały w nich ograniczeniu na rzecz pieśni. Najświetniejszą (a może raczej: cieszącą się największym uznaniem publiczności) romantyczną inscenizacją operową był wystawiony w 1831 roku Robert Diabeł Meyerbeera. Autorzy libretta, Eugeniusz Scribe i Kazimierz Delavigne, byli mistrzami melodramatu, wpisywali w teksty bogactwo wszelakich efektów scenicznych, które można było zrealizować w ówczesnym teatrze. Rewelacją w Robercie Diable była muzyka Meyerbeera, który dopasował ją nie tylko do niuansów słowa, lecz podkreślał nawet efekty inscenizacyjne