transparentu z napisem: "Ślubowaliśmy bohaterom ruchu oporu - nigdy więcej państwa SS - nigdy więcej faszyzmu!" Na płótnie niby pająk rozpinała złowrogie ramiona czarna swastyka. W pobliżu stały dwie kobiety z dzieckiem w wózku. Starsza i młoda. Może matka z córką i wnuczką. Dlaczego tutaj się znalazły, co skłoniło je i do wytrwałości w blisko dwugodzinnej spiekocie i to z małym dzieckiem, nie wiem. I nie dowiem się nigdy. Bo kiedy chciałem nawiązać z nimi rozmowę, poczułem na ramieniu czyjąś ((dłoń)). <br>- &lt;who3&gt;Jesteś!&lt;/&gt; - usłyszałem. Co za radosna niespodzianka. Znajome, wysoko upięte, jasne włosy, za ciemnymi okularami oczy pełne uśmiechu. - &lt;who1&gt;Maria!&lt;/&gt; - zawołałem - &lt;who1&gt;skąd ty tutaj