niż zwykle.<br> - To Ona? - zapytał nie podnosząc głowy. <br> - Tak... - odpowiedział Łukasz, ciężko oddychając. - Taką Ją widziałem... gdy <br>byłem pierwszy raz... A teraz chodziłem znów do Kafarnaum, dlatego że... chciałem... <br>namalować... w tym samym słońcu - przełknął ślinę - jak wtedy... gdy jeszcze... <br>była na ziemi...<br> Lecz Paweł zdawał się nie słuchać lękliwego wyznania. Patrzył wciąż na Kobietę <br>na obrazie, a w miarę tego patrzenia jego twarz poczęła blednąć i nabierać tak <br>dziwnego wyrazu, że aż Arystarch lękliwie trącił Łukasza.<br> - Patrz - szepnął - co jemu jest...?<br> Ale zaraz zamilkł. Cisza trwała nie przerywana niczym, bo i Kapiton ucichł, <br>i wiatr przestał szeleścić zeschłymi liśćmi, i