ma się co dzień przed oczami, ale niech rzecz taka zniknie na pewien czas, odnaleziona wywołuje niespodziewaną ciekawość. Przewracam w ręku mój pamiętnik i przyglądam mu się, &lt;page nr=67&gt; jakbym chciał coś wyczytać z niemej oprawy. Otwieram i przerzucam kartki. Pisany jest niedbale. Nigdzie nie ma oznaczonego miejsca ani daty, jak gdybym wzbraniał się uznać przemijanie czasu. Czytam na pierwszej stronicy:<br>"Urodziłem się wśród huku armat, ale czy dlatego noszę w sobie ten niepokój, tę nieznośną dezaprobatę życia? Nie jest to dezaprobata życia w ogóle. Jest to dezaprobata życia własnego, niedowładu myśli, niemożności czynu, nieuctwa uczuć. Życie jest piękne. Takim je widzę, ale czy