wszystkie trzy po prostej! Potem nie będzie wiadomo, jaki to kąt!<br>- Pożywienia - powtórzył posłusznie Karolek, wracając na poprzednie miejsce. - Zapomniałem, co dalej.<br>- A skąd pomoc przyjdzie - podpowiedziała Barbara, obarczona olbrzymią ilością papieru, zawierającego notatniki inwentaryzacyjne oraz tekst sztuki.<br>- A skąd pomoc przyjdzie, któż to wie. Znikąd zapewne i sumienie moje wzdryga się przed zbrodnią. Dwadzieścia dwa osiemnaście. Co z tą skarpą? Sam kamień!<br>- Zdaje się, że akurat nam wypada w fundamencie pod taras - odparła Barbara. - Ode mnie.<br>- Jak to taras od ciebie? - zdziwił się Janusz. - Co ty masz na myśli?<br>- Pomoc ode mnie, nie taras. Pojawiam się w mroku.<br>- A, prawda. Karol