się oglądane przed dwoma dniami cztery nogi, które nie wiadomo jakim sposobem wyleciały mu z pamięci. Wspomnienie to zdenerwowało go nad wyraz.<br>- Rozumiem - powiedział z rozgoryczeniem, stosując we wzburzeniu duży skrót myślowy i nie bacząc na sens wypowiedzi. - Są tu buty, których śpiew byłby milszy pani uszom!<br>Karolek i Janusz wzdrygnęli się gwałtownie, Barbara zastygła nad deską. Lesio wstał od stołu i opuścił pokój z mroczną twarzą i zmarszczonymi brwiami.<br>- Widzisz, coś narobiła? - powiedział Janusz bezradnie. - A już tak ładnie siedział i odwalał robotę!<br>- Śpiew butów - powiedział Karolek w zadumie. - Ciekawe, co to może być...<br>- Skąd ja mam wiedzieć, jaką on