wzorcami intensywności zapachu są próbki powietrza zawierającego różne ilości n-butanolu (patrz rozdz. 7). Stężenia kolejnych wzorców(S0 , S1 , S2 , S3,..., SN) dobierane są tak, aby stanowiły ciąg geometryczny, o kroku równym na przykład dwa: S0 , S1=S0 * 2, S2=S1 * 2=S0 * 22, ..., Sn=S0 ˇ 2N. Wygodne jest stosowanie wzorców w formie buteleczek z wodnymi roztworami n-butanolu o odpowiednio wzrastającym stężeniu. Przypisanie numeru 0 roztworowi, nad którym ustala się stężenie odpowiadające progowi węchowej wyczuwalności (S=SPWW,I=0), nadaje numerom kolejnych wzorców: 1, 2, 3,... charakter skali intensywności zapachu (rys. 3.8). Liczba stopni takiej skali zależy od wybranego