po sześciu... Rozumiano?... I abym zaś nie musiał kiedy czekać na którego - no? Wziął w rękę papier ze stołu. &lt;hi rend="spaced"&gt;Introdukcja&lt;/&gt; była skończona...<br>- Jutro stawią mi się tutaj: Adamus, Borczyk, Dyl, Dobroch, Gamoń i Gajek!... Rozumiesz? <br>- Juści... będziemy, będziemy! - ozwało się kilka głosów.<br>- No, to idźcież sobie już teraz, moi ludzie... z Bogiem! - rzekł komisarz z wyraźnym w głosie zniecierpliwieniem.<br>Kłaniali się znowu, tym samym ciężkim pokotem głów długowłosych i zgarbionych grzbietów; cisnęli się ku wyjściu, jeden po drugim, w milczeniu pełnym niepokoju i frasunku. Gdy już drzwi zamknęły się za ostatnim, pan Słoiwiński westchnął rozgłośnie, a głęboko, podług miary komisarskiego trudu.<br>- Uff