osobniki w kolonii (późnoordowicki Corynites).<br>Zakończenie wzrostu takiej wysoce zintegrowanej kolonii było ściśle z góry określone przez genetyczny program rozwojowy. W sylurskiej linii uformowała się przy wierzchołku kolonii dodatkowa ścianka o nieznanej funkcji, która stopniowo rozrosła wzdłuż boków kolonii niczym szczególny rękaw. Zawarta w niej przestrzeń otwierała się dużym otworem z boku (niekiedy wzdłuż kolonii była cała seria takich otworów). Równolegle w gęstą sieć beleczek z rozpiętą na nich błonką zamieniły się ukryte pod rękawem ścianki kolonii. Jej kroplowaty pokrój (np. u późnosylurskiego Holoretiolites) dobrze współgra z przypuszczeniem, że kolonie te aktywnie pływały w wodzie, stanowiąc najprawdziwszy "superorganizm".<br>Choć innym sposobem budowane