niż ma. Po pewnym czasie przestał mi wystarczać spokój i mechaniczne wypisywanie asygnat, a przeszła i apatia, wywołana minionymi nieszczęściami. Cóż, czas jest najlepszym lekarzem. Zresztą dużą rolę grała tu pozycja mojej żony, którą awansowano na kierownika działu. Zarabiała więcej ode mnie i do tego cieszyła się ogólną sympatią. Przeżyłem z tego powodu wiele upokorzeń, bo żadne małżeństwo nie może być szczęśliwe, jeżeli żona jest kimś znaczniejszym od męża. Często mówiono o mnie nie "to referent Piszczyk", ale "to ten mąż kierowniczki Grzelakówny" ze specjalnym akcentem na słowie "ten", co przekraczało granice wytrzymałości. Pamiętam dobrze, jak w okresie przejściowych trudności w zaopatrzeniu wprowadzono