milczeć. <br><br>- Gdzie byłaś? - głos Heleny był ostry jak laser. <br>Szkoda, że nie ma ze mną Esmeraldy - myślała Joanna. - Gdybym to jej broniła, poradziłabym sobie z pewnością.<br>- Gdzie byłaś? - głos Heleny przeszedł w krzyk, którego Joanna nie mogła znieść, jednym susem wskoczyła w siebie i wbiegła do pierwszego napotkanego korytarza, zatrzasnęła za sobą ciężkie, dębowe drzwi i biegła dalej, aż zatrzymała ją ściana. Przylgnęła do niej i zakryła uszy rękami, ale głos Heleny grzmiał dalej, dudnił echem w pustych ścianach, odbijał się od nich i znów trafiał w Joannę. Przesuwała się wzdłuż ściany, aż dotarła do rogu, przykucnęła, ścisnęła łokcie kolanami, by