także przednie) uszy zakrywające ujście dojrzałej muszli. Pozostawały tylko otwory na lejek (wąski na końcu muszli) i głowę (szeroki, niekiedy rozdzielony na zespoły szczelin). Złożony kształt ujścia odzwierciedlał zapewne rozmieszczenie jakichś narządów głowy (czułków i oczu), ale zastanawiająca jest wielka zmienność wewnątrzpopulacyjna ich kształtu. Muszla tych łodzików była więc doskonale zabezpieczona, ale dopiero wtedy, kiedy osiągała dojrzały kształt. Młodociane stadia wzrostowe pozbawione były osłony. Zwierzęta te składały jednak stosunkowo duże jaja (wiemy to z rozmiarów muszli embrionalnych), a więc &lt;page nr=222&gt; zapewne nieliczne, co dowodzi, że śmiertelność stadiów młodocianych nie była wielka.<br>Tego typu głowonogi znikły ostatecznie z mórz we wczesnym karbonie. Nastąpiła